odnośnie samopoczucia. widziałem/czytałem gdzieś i kiedyś, że zmiany nastroju są jak sinusoida i że zależą od cyfr/ daty urodzenia/ innych pierdół. no i właśnie, jak z tym jest? czy człowiek może cały czas czuć się świetnie, lekko, dobrze?
chciałbym powiedzieć że tak. i tak też zrobię, ale - trzeba dodać ważny warunek - jest to możliwe bez negatywnej ingerencji osób trzecich (lub nawet drugich).
parental advisory, explicit content:
bo co z tego, że jestem szczęśliwy jeśli nagle dostaję smsa w stylu "czuję że jestem ci niepotrzebny/a i to boli". dafuq kurwa. gdzie byłeś/aś ty przez kilkanaście lat mojego życia? to przez ciebie/dzięki tobie jestem teraz taki. żadnej rozmowy, nigdy. a tu sms. pragnę przypomnieć, że niedawno opierdoliłeś/aś mnie o byle gówno. także smsem. więc czego się spodziewasz? też mam cię opierdolić?
czuję, jakbyś chciał/a zabawić się moimi uczuciami. mną. moim szczęściem.
przełknę to i zapomnę, jak dawniej. zdążyłem się uodpornić na to gówno.
odezwę się dziś. nie smsem.
poszło trochę nie na temat. trudno :p
więc co z tą sinusoidą samopoczucia?
myślę że może być w tym ułamek prawdy. cyferki/daty odrzucam od razu i bez komentarza. srsly.
człowiek ma skłonności do zapominania, że jest mu dobrze, bo zawsze chce więcej. więc gdy przez chwilę jest radosny, zaspokojony i osiąga to na co długo czekał, zaczyna marudzić że nie ma czegoś więcej. taki z niego dureń. powinien cieszyć się ze swojego dokonania. przecież tak nie dawno tego nie miał. przeniósł kilka gór by tam dotrzeć.
zapytacie - osiągnę coś i mam przestać się rozwijać? nie próbować czegoś więcej?
odpowiem - otóż jak najbardziej: nie osiadać na laurach! próbować! starać się! ale nie zapominać, że właśnie coś osiągnęliście. więc podczas dalszej samorealizacji postarajcie się znaleźć chwilę na znalezienie przyjemności z tego, co już macie.
w przeciwnym razie nie widzę sensu w staraniu się. gonienie króliczka? to chyba nie dla mnie.
